vervolg

Perec loopt op Harry toe, voelt in zijn hals en vist vervolgens een sleutel uit zijn broekzak. We beginnen aan een lange tocht door een labyrint van gangen. We zijn niet gehaast maar steeds op onze hoede, ofschoon de gangen te kaal zijn om iemand te kunnen verbergen; deuren zie ik nergens. Ik vermoed dat ik door Perec ben uitverkoren om hem rugdekking te geven en verder mijn mond te houden.
Het is mijn stellige indruk dat we langzaam dalen. Het kille tl-licht wordt almaar schaarser, zodat er tussen twee lampen in donker ontstaat.
In een van die donkere plekken houden we uiteindelijk halt. Hoe lang hebben we gelopen? Een uur? Met onze ruggen tegen de muur kijken we links en rechts. Het is bijna ondenkbaar dat ooit eerder mensen deze betonlucht hebben ingeademd.

Vervolg

Harry draagt een verwilderde baard en stinkt. Het is alsof hij zijn uniform van een echte bewaker gestolen heeft. Hij verbaast zich over onze komst, ik zie hem naar het insigne van de organisatie op onze borst kijken. 'Ik veronderstel,' zegt hij ernstig tegen Perec, 'dat je naar beneden wil gaan.'
Perec antwoordt met een kort knikje.
We lopen door de lege inkomhal van het verlaten gebouw.
We dalen een trap af. We dalen de kou in, trede voor trede, als stapten we in een zwembad. Onder aan de trap houdt Harry halt.
'Je kent de weg.'
'Nee,' zegt Perec gebiedend. 'Je gaat met ons mee.'
Ik sta achter de mannen en hoor een vreemd, jammerend geluid, het moet uit Harry komen: plots zet hij het op een lopen. Hij rent een lange gang in. Perec trekt zijn Glock 24, mikt en schiet.
'Idioot.'

Deel 2 - Spread 3