dinsdag 8 juli 2008
Het boek - Final result
Stuur een mailtje naar mandi_g_1986@hotmail.com om het resultaat in pdf te ontvangen (aangezien ik hier geen pdf kan uploaden!).
RE:
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 3 juni 2008 16:43:11
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
'het plan'
de nieuwe letter is prima.
succes op de verdediging
P
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 3 juni 2008 16:43:11
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
'het plan'
de nieuwe letter is prima.
succes op de verdediging
P
(Geen onderwerp)
Van: (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 3 juni 2008 16:27:57
Aan: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com)
Hey Peter,
Ik weet niet of je mijn mail vorig weekend ontvangen hebt! Ik ben nog een klein detail vergeten. Bij het heropenen van mijn bestand waar alle pagina's in staan van ons boek, vond ik dat de aanpassing van 'hoofdstuk 3' verdwenen was (enkel de titel, niet de pagina's)! Die we in Gent hadden veranderd van 'gangen' naar ..., ik kom niet meer op die titel! Was het "de sleutel"?
Groetjes!
Van: "Peter Terrin"
Verzonden: zondag 1 juni 2008 9:31:00
Aan: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com)
aangepast...pdf (1644,1 KB)
Hoi Peter
Het boek is af! De laatste beelden zijn aangepast en ik heb zelf een lettertype voor Perec ontworpen (aangezien ik na vele uren zoeken nog steeds geen gepast lettertype vond!). Je vindt het resultaat in de bijlage!
Graag een reactie!
Groetjes, Mandi
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 13 mei 2008 14:46:43
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
De aanval...doc (21,2 KB)
Beste Mandi,
In bijlage de hele tekst, af. Denk ik.
Hartelijke groet,Peter T.
Verzonden: dinsdag 13 mei 2008 14:46:43
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
De aanval...doc (21,2 KB)
Beste Mandi,
In bijlage de hele tekst, af. Denk ik.
Hartelijke groet,Peter T.
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: zondag 4 mei 2008 20:21:32
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com); jeanine eerdekens (jeerdeke@khlim.be); Jeanine Jeerdekens (jeerdekens@gmx.net)
Beste Mandi, Jeanine,
Onvoorziene omstandigheden alhier. Ik ben de hele komende week in het buitenland. Maar daar zal ik het einde van het verhaal schrijven.Je krijgt het dus nu maandag en acht dagen.De afspraak doe we hadden op 14 mei komt dus wat te vroeg.Ik zou willen afspreken als jullie in Gent zijn, en als het past.Ik stuur dit ook naar Jeanine, om de andere te verwittigen.
Vriendelijks, Peter
The End
(Geen onderwerp)
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 30 april 2008 15:44:31
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
ik heb het volgende bedacht: ze zijn op zoek naar hun schepper, naar de auteur die al die ellende over hen uitstort, en een bedreiging vormt voor hun voortbestaan, en voor de hele stad. Hij moet dood. Dat is de missie van Perec, waar de hoofdpersoon bij betrokken raakt. Dit wordt echter maar met mondjesmaat duidelijk gemaakt. Ze zitten momenteel (de donkere gangen) als het ware in de hersenen van de auteur. Met de sleutel zullen ze zijn bureau binnenkomen. (Wordt niet uitgelegd.) Perec zoekt naar het boek dat de lezer in handen heeft, en waar zij in figureren. Pas als ze dat boek vinden, en openslaan, weten ze dat ze in het juiste bureau zijn.Ze zien een van de eerste illustraties van het boek.'Maar nergens waren wij te zien, nergens een afbeelding van perec of ikzelf. Ik keek naar mijn hand. Bestond die echt?'Ze schuilen en wachten op zijn komst, pistool in de aanslag.
FIN
Zoiets. Wat denk je?
P
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 30 april 2008 15:44:31
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
ik heb het volgende bedacht: ze zijn op zoek naar hun schepper, naar de auteur die al die ellende over hen uitstort, en een bedreiging vormt voor hun voortbestaan, en voor de hele stad. Hij moet dood. Dat is de missie van Perec, waar de hoofdpersoon bij betrokken raakt. Dit wordt echter maar met mondjesmaat duidelijk gemaakt. Ze zitten momenteel (de donkere gangen) als het ware in de hersenen van de auteur. Met de sleutel zullen ze zijn bureau binnenkomen. (Wordt niet uitgelegd.) Perec zoekt naar het boek dat de lezer in handen heeft, en waar zij in figureren. Pas als ze dat boek vinden, en openslaan, weten ze dat ze in het juiste bureau zijn.Ze zien een van de eerste illustraties van het boek.'Maar nergens waren wij te zien, nergens een afbeelding van perec of ikzelf. Ik keek naar mijn hand. Bestond die echt?'Ze schuilen en wachten op zijn komst, pistool in de aanslag.
FIN
Zoiets. Wat denk je?
P
Lettertypes
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 16 april 2008 18:29:47
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
possible ...pdf (454,3 KB)
Hoi Peter,
In bijlage vind je mogelijke lettertypes voor ons boek!
Groetjes, Mandi
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 16 april 2008 18:29:47
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
possible ...pdf (454,3 KB)
Hoi Peter,
In bijlage vind je mogelijke lettertypes voor ons boek!
Groetjes, Mandi
RE:
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 8 april 2008 9:41:52
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
Ik denk erover na, maar het klinkt goed!
tot vrijdag, Peter
RE:
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: maandag 7 april 2008 21:05:34
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Gevang.jpg (297,7 KB), Spread 1_...jpg (135,2 KB), Spread 2 ...jpg (133,9 KB), Spread 3_...jpg (97,5 KB)
Hoi Peter,
Ik heb je tekst goed ontvangen, heb ook mijn best gedaan er een niet te voor de hand liggend vervolg op te maken. Perec en de ik-persoon houden halt in een van die donkere plekken, in een precies oneindige gang. Ik beeld me in dat ze daar even indompelen, en dat de ik-persoon in een kamer wakker wordt, met een sleutel in zijn handen. (Hij zou dus tot nu alles gedroomd hebben...). De kamer waarin hij wakker wordt, is een gevangenis-kamer, dus de sleutel kan hem heel erg van dienst zijn. In bijlage vind je het beeld dat ik hierbij gemaakt heb. Verder vind je ook nog de beelden die horen bij het vorig stukje tekst.
Vriendelijke groeten Mandi
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: maandag 7 april 2008 12:08:43
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
Ik neem aan dat je mijn tekst hebt ontvangen.Krijg ik nog iets van jou, binnenkort, zodat we tegen vrijdag alweer een stukje zijn opgeschoten?
Peter
Verzonden: maandag 7 april 2008 12:08:43
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
Ik neem aan dat je mijn tekst hebt ontvangen.Krijg ik nog iets van jou, binnenkort, zodat we tegen vrijdag alweer een stukje zijn opgeschoten?
Peter
Nieuw vervolg
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: maandag 31 maart 2008 18:46:23
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
hieronder een vervolg.
______
'Idioot.'Perec loopt op Harry toe, voelt in zijn hals en vist vervolgens een sleutel uit zijn broekzak. We beginnen aan een lange tocht door een labyrint van gangen. We zijn niet gehaast maar steeds op onze hoede, ofschoon de gangen te kaal zijn om iemand te kunnen verbergen; deuren zie ik nergens. Ik vermoed dat ik door Perec ben uitverkoren om hem rugdekking te geven en verder mijn mond te houden. Het is mijn stellige indruk dat we langzaam dalen. Het kille tl-licht wordt almaar schaarser, zodat er tussen twee lampen in donker ontstaat.In een van die donkere plekken houden we uiteindelijk halt. Hoe lang hebben we gelopen? Een uur? Met onze ruggen tegen de muur kijken we links en rechts. Het is bijna ondenkbaar dat ooit eerder mensen deze betonlucht hebben ingeademd.
______
Ik speel met het idee ze hier ergens in een andere werkelijkheid te laten tuimelen.
Groet,P
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: maandag 31 maart 2008 18:46:23
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
hieronder een vervolg.
______
'Idioot.'Perec loopt op Harry toe, voelt in zijn hals en vist vervolgens een sleutel uit zijn broekzak. We beginnen aan een lange tocht door een labyrint van gangen. We zijn niet gehaast maar steeds op onze hoede, ofschoon de gangen te kaal zijn om iemand te kunnen verbergen; deuren zie ik nergens. Ik vermoed dat ik door Perec ben uitverkoren om hem rugdekking te geven en verder mijn mond te houden. Het is mijn stellige indruk dat we langzaam dalen. Het kille tl-licht wordt almaar schaarser, zodat er tussen twee lampen in donker ontstaat.In een van die donkere plekken houden we uiteindelijk halt. Hoe lang hebben we gelopen? Een uur? Met onze ruggen tegen de muur kijken we links en rechts. Het is bijna ondenkbaar dat ooit eerder mensen deze betonlucht hebben ingeademd.
______
Ik speel met het idee ze hier ergens in een andere werkelijkheid te laten tuimelen.
Groet,P
RE: vervolg
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 19 maart 2008 16:52:20
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
plattegro...jpg (150,3 KB), waarom ze...jpg (78,9 KB)
Hey Peter,
Ik heb een poging gedaan een vervolg te maken op de nieuwe tekst. Op de ene afbeelding krijg je een hint waarom ze Harry nodig hadden om naar beneden te gaan. De ander is een plattegrond van een gebouw. Hopelijk kan je hier op verder, zo niet, laat het even weten!
Heel veel groetjes, Mandi
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 19 maart 2008 16:52:20
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
plattegro...jpg (150,3 KB), waarom ze...jpg (78,9 KB)
Hey Peter,
Ik heb een poging gedaan een vervolg te maken op de nieuwe tekst. Op de ene afbeelding krijg je een hint waarom ze Harry nodig hadden om naar beneden te gaan. De ander is een plattegrond van een gebouw. Hopelijk kan je hier op verder, zo niet, laat het even weten!
Heel veel groetjes, Mandi
RE: vervolg
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 12 maart 2008 19:08:12
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
De aanval...pdf (1260,6 KB)
Hoi Peter
Ik heb de besproken beelden aangepast. Vind alleen nog moeilijkheden bij de eerste flashback (exercitieplein). Maar zo krijg je een beeld van wat ik tot nu toe heb! Had hier graag een reactie op. Morgen is het ook les boekvormgeving, dus als er nog aanpassingen gebeuren, zal ik deze ook doormailen. Verder zal ik zo snel mogelijk reageren op de nieuwe tekst!
Groetjes Mandi
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: woensdag 12 maart 2008 19:08:12
Aan: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
De aanval...pdf (1260,6 KB)
Hoi Peter
Ik heb de besproken beelden aangepast. Vind alleen nog moeilijkheden bij de eerste flashback (exercitieplein). Maar zo krijg je een beeld van wat ik tot nu toe heb! Had hier graag een reactie op. Morgen is het ook les boekvormgeving, dus als er nog aanpassingen gebeuren, zal ik deze ook doormailen. Verder zal ik zo snel mogelijk reageren op de nieuwe tekst!
Groetjes Mandi
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 11 maart 2008 21:33:51
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste M,
hieronder aansluitende tekstfragment. Benieuwd wat je ermee aanvangt, en hoe je het verder stuurt.
Harry draagt een verwilderde baard en stinkt. Het is alsof hij zijn uniform van een echte bewaker gestolen heeft. Hij verbaast zich over onze komst, ik zie hem naar het insigne van de organisatie op onze borst kijken. 'Ik veronderstel,' zegt hij ernstig tegen Perec, 'dat je naar beneden wil gaan.' Perec antwoordt met een kort knikje.We lopen door de lege inkomhal van het verlaten gebouw.We dalen een trap af. We dalen de kou in, trede voor trede, als stapten we in een zwembad. Onder aan de trap houdt Harry halt.'Je kent de weg.''Nee,' zegt Perec gebiedend. 'Je gaat met ons mee.'Ik sta achter de mannen en hoor een vreemd, jammerend geluid, het moet uit Harry komen: plots zet hij het op een lopen. Hij rent een lange gang in. Perec trekt zijn Glock 24, mikt en schiet.'Idioot.'
Ik post het ook op de blog.
Groet - P
Van: peter terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 15:52:41
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
beste Mandi,
Het ziet er goed uit. Ook de herwerkingen.Morgen spreken we verder.
groet - Peter
Experimenteel boek - Eigen inbreng
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 15:43:42
Aan: peterterrin@hotmail.com; krisdetollenaere@pandora.be
Collage_1...jpg (130,1 KB), downstair...jpg (134,6 KB), Interroga...jpg (99,3 KB)
Hoi hoi
In bijlage vind je 3 beelden over hoe ik denk dat het verhaal verder kan. Wie is Harry eigenlijk, wat gaan ze met hem doen? Is hij mogelijk mede-verantwoordelijk voor de aanval? Waar gaan ze naartoe?
Groetjes!
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 15:43:42
Aan: peterterrin@hotmail.com; krisdetollenaere@pandora.be
Collage_1...jpg (130,1 KB), downstair...jpg (134,6 KB), Interroga...jpg (99,3 KB)
Hoi hoi
In bijlage vind je 3 beelden over hoe ik denk dat het verhaal verder kan. Wie is Harry eigenlijk, wat gaan ze met hem doen? Is hij mogelijk mede-verantwoordelijk voor de aanval? Waar gaan ze naartoe?
Groetjes!
Van: Kris De Tollenaere (krisdetollenaere@pandora.be)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 13:54:41
Aan: Mandi Gaiani (mandi_gaiani@telenet.be); mandi gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
CC: jeanine eerdekens (jeerdekens@gmx.net)
DagMandi
Peter verwacht wel duidelijk dat jij nu aan zet bent, met een suggestie van hoe het verhaal verder moet via idee of beeld. Klaar je dat nog tegen morgen?
Groetjes kris
Beste Kris,
Het doet me plezier het PDF-bestand te ontvangen. Er is daadwerkelijk veel veranderd. Toch is Mandi nu pas aangekomen op het punt waar ik al enkele weken naar uit kijk: gelijk op met de tekst tot nog toe. Een voorzet, input voor het verhaal, heb ik hier nog niet echt gekregen. Qua experiment blijf ik wat op mijn honger zitten.Ik heb dan ook niets nieuws te presenteren, morgen. Wat me wederom doet twijfelen aan het nut van mijn aanwezigheid, tenzij mijn mening meedelen omtrent de nieuwe beelden. Wat denken jullie?
Vriendelijke groet,Peter T
Experimenteel boek 2 - Nieuwe varianten
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 13:28:07
Aan: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com); Kris Detollenaere (krisdetollenaere@pandora.be)
2_1 [Desk...jpg (50,0 KB), Spread 1_...jpg (105,7 KB), Spread 1_...jpg (103,5 KB)
In bijlage vind je varianten op reeds gemaakte pagina's. In de loop van de dag zullen er nog volgen.
Groetjes
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 13:28:07
Aan: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com); Kris Detollenaere (krisdetollenaere@pandora.be)
2_1 [Desk...jpg (50,0 KB), Spread 1_...jpg (105,7 KB), Spread 1_...jpg (103,5 KB)
In bijlage vind je varianten op reeds gemaakte pagina's. In de loop van de dag zullen er nog volgen.
Groetjes
Van: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Verzonden: dinsdag 4 maart 2008 12:17:41
Aan: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com); Kris Detollenaere (krisdetollenaere@pandora.be)
De aanval...pdf (1848,7 KB)
Hoi Peter
Ik heb de laatste weken het een en het ander gepost op de blog, deel 1 was volledig aangepast, maar ziet er nu opnieuw anders uit, deel 2 is ook zo goed als af. Het kan zijn dat je het nog niet gezien hebt, ik stuur daarom een nieuwe pdf door waar je eigenlijk heel de aanpassingen kan zien voor de afspraak morgen. Er is veel veranderd sinds de vorige keer. Had ook op de blog gezet dat ik mijn best zou doen het geheel minder grijs en grauw te maken. Dat heb ik na de les van afgelopen donderdag gedaan. Het resultaat zal je zien in de pdf in bijlage! Deel 1 is zo goed als afgewerkt, in deel 2 moet volgens mij nog wat aangepassingen gebeuren zodat het een geheel wordt. Ik heb ook verschillende voorstellen voor bepaalde beelden (bijvoorbeeld bij de scène waar de ik-persoon teruggrijpt in de tijd).
Graag een reactie!
Groetjes en tot morgen Mandi
Update_Mails
RE: Experimenteel boek
Van: Peter Terrin (peterterrin@hotmail.com)
Verzonden: maandag 11 februari 2008 21:59:25
Aan: Mandi Gaiani (mandi_g_1986@hotmail.com)
Beste Mandi,
Meer verhaal op de blog. Sorry voor de late post. Ik was alles wat uit het oog verloren. Ik hoop dat je tegen woensdag toch nog iets uit je hoed kunt toveren, bij voorkeur jouw visie op wat thans te gebeuren staat.
Groet,P
maandag 31 maart 2008
vervolg
Perec loopt op Harry toe, voelt in zijn hals en vist vervolgens een sleutel uit zijn broekzak. We beginnen aan een lange tocht door een labyrint van gangen. We zijn niet gehaast maar steeds op onze hoede, ofschoon de gangen te kaal zijn om iemand te kunnen verbergen; deuren zie ik nergens. Ik vermoed dat ik door Perec ben uitverkoren om hem rugdekking te geven en verder mijn mond te houden.
Het is mijn stellige indruk dat we langzaam dalen. Het kille tl-licht wordt almaar schaarser, zodat er tussen twee lampen in donker ontstaat.
In een van die donkere plekken houden we uiteindelijk halt. Hoe lang hebben we gelopen? Een uur? Met onze ruggen tegen de muur kijken we links en rechts. Het is bijna ondenkbaar dat ooit eerder mensen deze betonlucht hebben ingeademd.
Het is mijn stellige indruk dat we langzaam dalen. Het kille tl-licht wordt almaar schaarser, zodat er tussen twee lampen in donker ontstaat.
In een van die donkere plekken houden we uiteindelijk halt. Hoe lang hebben we gelopen? Een uur? Met onze ruggen tegen de muur kijken we links en rechts. Het is bijna ondenkbaar dat ooit eerder mensen deze betonlucht hebben ingeademd.
dinsdag 11 maart 2008
Vervolg
Harry draagt een verwilderde baard en stinkt. Het is alsof hij zijn uniform van een echte bewaker gestolen heeft. Hij verbaast zich over onze komst, ik zie hem naar het insigne van de organisatie op onze borst kijken. 'Ik veronderstel,' zegt hij ernstig tegen Perec, 'dat je naar beneden wil gaan.'
Perec antwoordt met een kort knikje.
We lopen door de lege inkomhal van het verlaten gebouw.
We dalen een trap af. We dalen de kou in, trede voor trede, als stapten we in een zwembad. Onder aan de trap houdt Harry halt.
'Je kent de weg.'
'Nee,' zegt Perec gebiedend. 'Je gaat met ons mee.'
Ik sta achter de mannen en hoor een vreemd, jammerend geluid, het moet uit Harry komen: plots zet hij het op een lopen. Hij rent een lange gang in. Perec trekt zijn Glock 24, mikt en schiet.
'Idioot.'
Perec antwoordt met een kort knikje.
We lopen door de lege inkomhal van het verlaten gebouw.
We dalen een trap af. We dalen de kou in, trede voor trede, als stapten we in een zwembad. Onder aan de trap houdt Harry halt.
'Je kent de weg.'
'Nee,' zegt Perec gebiedend. 'Je gaat met ons mee.'
Ik sta achter de mannen en hoor een vreemd, jammerend geluid, het moet uit Harry komen: plots zet hij het op een lopen. Hij rent een lange gang in. Perec trekt zijn Glock 24, mikt en schiet.
'Idioot.'
zondag 2 maart 2008
vrijdag 29 februari 2008
Aanvang deel 2
Dag Peter
Ik heb geprobeerd iets 'anders' te doen bij het begin van het tweede deel. Het is zeker nog niet af, maar zo krijg je een idee. Voor de rest ben ik vooral nog op zoek naar een manier om vorige beelden interessanter te maken. Het is allemaal nogal grijs en het wordt een beetje eentonig!
Ik heb geen tekst meer weggelaten, om het verhaal naar de lezer toe te verduidelijken.
Ik zal zeker mijn best doen nog wat inspirerende beelden te maken tegen woensdag!
Fijn weekend en groetjes
Mandi
Aanvang deel 2:
De linkse pagina dient te worden opengeklapt, de hieropvolgende pagina is dat wat er dan verschijnt.
Ik heb geprobeerd iets 'anders' te doen bij het begin van het tweede deel. Het is zeker nog niet af, maar zo krijg je een idee. Voor de rest ben ik vooral nog op zoek naar een manier om vorige beelden interessanter te maken. Het is allemaal nogal grijs en het wordt een beetje eentonig!
Ik heb geen tekst meer weggelaten, om het verhaal naar de lezer toe te verduidelijken.
Ik zal zeker mijn best doen nog wat inspirerende beelden te maken tegen woensdag!
Fijn weekend en groetjes
Mandi
Aanvang deel 2:
De linkse pagina dient te worden opengeklapt, de hieropvolgende pagina is dat wat er dan verschijnt.
vrijdag 22 februari 2008
Deel 1 aangepast
Hoi Peter!
Ik heb deel 1 volledig aangepast. De eerste beelden van deel 2 zullen in de loop van volgende week op de blog staan.
Groetjes,
Mandi
donderdag 21 februari 2008
maandag 18 februari 2008
maandag 11 februari 2008
De aanval
Perec kijkt niet om, hij gebaart met zijn schouder dat ik hem op de voet moet volgen. We drukken ons tegen de muur van een hoog gebouw aan, onze schouders glijden over de glanzende gevelsteen. Een ander geluid kan ik niet horen, niet in de hele stad, nergens. Er moet een gasaanval zijn geweest, er vliegt niet één duif door de lucht, maar het vreemde is dat wij zonder maskers kunnen ademen.
Hoe lang geleden heeft de aanval plaatsgevonden?
Ik zie nergens lijken, mensen die zich op straat hebben gestort in de hoop op zuurstof, redding, terwijl hun gelaatstrekken wegteren, verdwijnen in de gaten van hun schedel. En wat doen wij in de stad? Waarom zijn wij niet ergens ter plekke, op post. Bewakers blijven op post, die gaan niet door de stad patrouilleren. Wat is er in Perec gevaren? Ik zou hem moeten ombrengen. Ik zou hem makkelijk kunnen doden. Ik hoef slechts mijn pistool op te richten en een kogel door zijn achterhoofd te jagen, en Perec is voorgoed van de aardbol verdwenen. Hij is zo kwetsbaar als een mens.
Ik concentreer me op de plek waar zijn wervelkolom in zijn hoofd steekt. Doorheen de varkensharen zie ik heel precies de ronding van het gebeente. Ik zou de loop tegen de basis duwen en in een hoek naar zijn voorhoofd mikken, zodat de kogel de langste baan door zijn hersenen beschrijft. Het kan, niemand zou mij in verdenking stellen. Maar ik doe het niet, ik schiet hem niet dood. Uit zelfbehoud spaar ik Perec het leven. Ik volg hem op de voet. Het lijkt het enige waartoe ik nog in staat ben. Zonder Perec zou ik me langs de gladde gevelsteen naast zijn lijk op de grond laten zakken en wachten op wat mij overkomt.
Het is onwerkelijk stil. We lijken te bewegen in een vacuüm. We worden omhuld door een onzichtbaar en taai vlies, dat ons scheidt van de stad. We horen slechts de geluiden die we zelf voortbrengen. Daardoor klinken ze oorverdovend.
De zon schittert in de zweetdruppels die uit de varkensharen verschijnen en over zijn brede, opgeschoren nek kronkelen. Zijn lichtblauwe hemdsboord heeft een donkere rand. Ik heb hem nooit eerder zien zweten, ook niet als hij zich schor schreeuwde op het exercitieplein. Altijd strak in het kraaknette uniform met zijn han-den op de rug, wat zijn imposante torso flink in de verf zette. Het leed geen twijfel: hij was sneller en fitter en sterker dan wie ook. Hij schreeuwde dat het spuug in het rond vloog. Ik denk dat hij ons leerde om te haten.
We houden halt. Hij kijkt om de hoek naar wat de ingang van het gebouw moet zijn, verscholen in een portiek. Ik duw mijn rug tegen de muur. Voor mij ligt de lege zesbaansweg. Als vanzelf vult mijn verbeelding het uitgestrekte asfalt met eeuwig aanschuivende auto's, getoeter, tumult.
'Misschien zijn ze er nog.' Perec spreekt voor zich uit, alsof hij hardop nadenkt. 'We kunnen het niet zeker weten... Ben je klaar?'
Hij wacht mijn antwoord niet af.
We lopen gebukt langs de muur naar de glazen wand. In de hoek maken we ons klein, als knaagdieren schuwen we de open ruimte. Perec zet zijn hand tegen het donkergetinte glas, werpt een blik naar binnen en vloekt binnensmonds. We zitten schouder aan schouder, we hijgen. Bedoelt hij mensen? Dat ze er nog zijn? En waarom zou ons dat zorgen moeten baren? Ik vraag hem waarom hij vloekt, maar hij schudt zijn hoofd en zegt dat we het erop zullen moeten wagen. Hij telt tot drie.
We bewegen op onze hurken langs de glazen wand, op zoek naar de deur, die plots wegschuift. Ik voel me betrapt en, door onze houding, ook wel belachelijk. Perec verstijft, richt zijn wapen naar het midden van de hoge inkomhal. Dan roept hij. Hij roept een naam. Harry.
'Harry!'
Pas na enige tijd wordt ergens achter in de hal traag een deur geopend, we zien niks, we horen de scharnieren. Perec roept opnieuw, hij identificeert zich. Een krakende stem herhaalt met ongeloof zijn naam: 'Perec?'
Hoe lang geleden heeft de aanval plaatsgevonden?
Ik zie nergens lijken, mensen die zich op straat hebben gestort in de hoop op zuurstof, redding, terwijl hun gelaatstrekken wegteren, verdwijnen in de gaten van hun schedel. En wat doen wij in de stad? Waarom zijn wij niet ergens ter plekke, op post. Bewakers blijven op post, die gaan niet door de stad patrouilleren. Wat is er in Perec gevaren? Ik zou hem moeten ombrengen. Ik zou hem makkelijk kunnen doden. Ik hoef slechts mijn pistool op te richten en een kogel door zijn achterhoofd te jagen, en Perec is voorgoed van de aardbol verdwenen. Hij is zo kwetsbaar als een mens.
Ik concentreer me op de plek waar zijn wervelkolom in zijn hoofd steekt. Doorheen de varkensharen zie ik heel precies de ronding van het gebeente. Ik zou de loop tegen de basis duwen en in een hoek naar zijn voorhoofd mikken, zodat de kogel de langste baan door zijn hersenen beschrijft. Het kan, niemand zou mij in verdenking stellen. Maar ik doe het niet, ik schiet hem niet dood. Uit zelfbehoud spaar ik Perec het leven. Ik volg hem op de voet. Het lijkt het enige waartoe ik nog in staat ben. Zonder Perec zou ik me langs de gladde gevelsteen naast zijn lijk op de grond laten zakken en wachten op wat mij overkomt.
Het is onwerkelijk stil. We lijken te bewegen in een vacuüm. We worden omhuld door een onzichtbaar en taai vlies, dat ons scheidt van de stad. We horen slechts de geluiden die we zelf voortbrengen. Daardoor klinken ze oorverdovend.
De zon schittert in de zweetdruppels die uit de varkensharen verschijnen en over zijn brede, opgeschoren nek kronkelen. Zijn lichtblauwe hemdsboord heeft een donkere rand. Ik heb hem nooit eerder zien zweten, ook niet als hij zich schor schreeuwde op het exercitieplein. Altijd strak in het kraaknette uniform met zijn han-den op de rug, wat zijn imposante torso flink in de verf zette. Het leed geen twijfel: hij was sneller en fitter en sterker dan wie ook. Hij schreeuwde dat het spuug in het rond vloog. Ik denk dat hij ons leerde om te haten.
We houden halt. Hij kijkt om de hoek naar wat de ingang van het gebouw moet zijn, verscholen in een portiek. Ik duw mijn rug tegen de muur. Voor mij ligt de lege zesbaansweg. Als vanzelf vult mijn verbeelding het uitgestrekte asfalt met eeuwig aanschuivende auto's, getoeter, tumult.
'Misschien zijn ze er nog.' Perec spreekt voor zich uit, alsof hij hardop nadenkt. 'We kunnen het niet zeker weten... Ben je klaar?'
Hij wacht mijn antwoord niet af.
We lopen gebukt langs de muur naar de glazen wand. In de hoek maken we ons klein, als knaagdieren schuwen we de open ruimte. Perec zet zijn hand tegen het donkergetinte glas, werpt een blik naar binnen en vloekt binnensmonds. We zitten schouder aan schouder, we hijgen. Bedoelt hij mensen? Dat ze er nog zijn? En waarom zou ons dat zorgen moeten baren? Ik vraag hem waarom hij vloekt, maar hij schudt zijn hoofd en zegt dat we het erop zullen moeten wagen. Hij telt tot drie.
We bewegen op onze hurken langs de glazen wand, op zoek naar de deur, die plots wegschuift. Ik voel me betrapt en, door onze houding, ook wel belachelijk. Perec verstijft, richt zijn wapen naar het midden van de hoge inkomhal. Dan roept hij. Hij roept een naam. Harry.
'Harry!'
Pas na enige tijd wordt ergens achter in de hal traag een deur geopend, we zien niks, we horen de scharnieren. Perec roept opnieuw, hij identificeert zich. Een krakende stem herhaalt met ongeloof zijn naam: 'Perec?'
woensdag 6 februari 2008
Fantasiebeeld 1
Ik zie nergens lijken, mensen die zich op straat hebben gestort in de hoop op zuurstof, redding, terwijl hun gelaatstrekken wegteren, verdwijnen in de gaten van hun schedel.
Hoi Peter
Ik heb een nieuwe poging gedaan een fantasiebeeld tot stand te brengen op bovenstaande tekst. Het rode is hetgeen wat de ik-persoon zich inbeeld.
Groetjes
Mandi
dinsdag 15 januari 2008
samen 2
Het tweede beeld kan uiteraard wel bestaan bij de dagdroom omtrent het doodmaken van Perec.
Een tarantinesk beeld.
Maar misschien kan het volgende beeld dit beeld 'corrigeren'
of verduidelijken dat het de verbeelding van de hoofdpersoon betrof.
In werkelijkheid durft hij Perec niet doodschieten
uit vrees helemaal alleen achter te blijven.
Groet-PT
samen
Beste Mandi,
Het eerste beeld vind ik bijzonder geslaagd.
Het bezit de juiste sfeer,
of beter een sfeer die ik me kan voorstellen bij de tekst.
Het is namelijk niet te 'hard'.
Precies de reden waarom ik weinig enthousiast ben over het tweede beeld:
te eendimensionaal.
De hoofdpersoon is meer dan enkel een huurmoordenaar of soldaat
die loopt te zwaaien met zijn geweer.
Hij is bang om alleen achter te blijven.
Hij is bang.
Graag zou ik een beeld zien dat het verhaal
als het ware een eigen wending geeft.
Ik bedoel: niet het beeld als illustratie, maar als mede-verteller.
Een beeld dus waarop ik literair kan reageren.
Groet-PT
maandag 14 januari 2008
Voorstel sfeer 2
Sfeerbeeld 2. De ik-persoon die in zijn fantasie Perec vermoordt. (Had hij hier misschien al eerder ervaring mee? Misschien was hij wel huurmoordenaar in zijn verleden of heeft hij een geschiedenis bij het leger?)
zaterdag 5 januari 2008
Aanzet kortverhaal door Peter Terrin
Voorstel titel: De aanval
Perec kijkt niet om, hij gebaart met zijn schouder dat ik hem op de voet moet volgen. We drukken ons tegen de muur van een hoog gebouw aan, onze schouders glijden over de glanzende gevelsteen. Een ander geluid kan ik niet horen, niet in de hele stad, nergens. Er moet een gasaanval zijn geweest, er vliegt niet één duif door de lucht, maar het vreemde is dat wij zonder maskers kunnen ademen.
Hoe lang geleden heeft de aanval plaatsgevonden?
Ik zie nergens lijken, mensen die zich op straat hebben gestort in de hoop op zuurstof, redding, terwijl hun gelaatstrekken wegteren, verdwijnen in de gaten van hun schedel. En wat doen wij in de stad? Waarom zijn wij niet ergens ter plekke, op post. Bewakers blijven op post, die gaan niet door de stad patrouilleren. Wat is er in Perec gevaren? Ik zou hem moeten ombrengen. Ik zou hem makkelijk kunnen doden. Ik hoef slechts mijn pistool op te richten en een kogel door zijn achterhoofd te jagen, en Perec is voorgoed van de aardbol verdwenen. Hij is zo kwetsbaar als een mens.
Ik concentreer me op de plek waar zijn wervelkolom in zijn hoofd steekt. Doorheen de varkensharen zie ik heel precies de ronding van het gebeente. Ik zou de loop tegen de basis duwen en in een hoek naar zijn voorhoofd mikken, zodat de kogel de langste baan door zijn hersenen beschrijft. Het kan, niemand zou mij in verdenking stellen. Maar ik doe het niet, ik schiet hem niet dood. Uit zelfbehoud spaar ik Perec het leven. Ik volg hem op de voet. Het lijkt het enige waartoe ik nog in staat ben. Zonder Perec zou ik me langs de gladde gevelsteen naast zijn lijk op de grond laten zakken en wachten op wat mij overkomt.
(...)
Abonneren op:
Posts (Atom)